"Sevgin diregimiz, üzerimize saldigin korku çatimiz olmus meger. Mutsuzlugumuzdan örülü bir devlet yaratmissin hepimize.

Sen en çok beni severdin ya.
En çok beni köle yapmissin kendine." Samire, Yasar, Lorin.

Birbirlerinin gölgesinde saklanan, birbirlerinin masalini yazan üç küskün kadin.
Yaralari dogustan, lanetleri miras…

Yalnizligin kuyusunun basindan ayrilmadan, kederlerinin yankisini dinlediler.
Her masalin sonu gece degildi elbet.
Üç, ikiden ve dahi birden iyiydi.
Ve her yanlisin dogrusu kendi içinde gizliydi.

Kanadi kirik üç kadin, ödedikleri agir bedellerin karsiligini, içinde çirpinip durduklari, kapisi açik olsa da çikip gidemedikleri gölge kafeslerinde bekledi. Ihtiyaç duyduklari inanç, temize çekecekleri geçmiste sakliydi.