Sairligim on iki yasimda basladi.
Bahanesi tuhaftir:
Annem hastahanedeydi. Ziyaretine gitmistim… Beyaz yatak örtüsünde, siyah kapli, küçük ve eski bir defter.. Bitisikte yatan veremli genç kizin siirleri varmis defterde.. Haberi veren annem, bir an gözlerimin içini tarayip:
– Senin dedi; sair olmani ne kadar isterdim!
Annemin dilegi bana, içimde besleyip de on iki yasima kadar farkinda olmadigim bir sey gibi göründü. Varlik hikmetimin ta kendisi… Gözlerim, hastahane odasinin penceresinde, savrulan kar ve uluyan rüzgara karsi, içimden kararimi verdim:
– Sair olacagim!
Ve oldum.

1925'de "Örümcek Agi", 1928'de "Kaldirimlar", 1932'de "Ben ve Ötesi", 1953'de "Sonsuzluk Kervani" ve 1969'da "Siirlerim" ismiyle yayinlanmis siir kitaplarinin bir çok bakimdan kendini ifadelendiremedigini söyleyen Necip Fazil Kisakürek'in, 1922'de Yeni Mecmua'da yayinlanmis ilk siirinden baslayarak bizzat kendisi tarafindan süzülen, ayiklanan, düzeltilen ve bir araya getirilen bütün siirleri.

Ve Poetikasi. Bir yanda belli basli bir sanat anlayisindan tüten siirler, diger yanda, bu sanat anlayisinin tüttürdügü siir mefkuresi.