Yil 1846'dir. Genç Dostoyevski, ilk romani Insanciklar'i tamamlar tamamlamaz ev arkadasi yazar Grigoroviç'e okutur. Grigoroviç o kadar heyecanlanir ki birkaç kez kalkip Fyodor'un boynuna sarilmak ister; fakat arkadasinin asiri duygu gösterilerinden hoslanmadigini bildigi için yapmaz. Grigoroviç ertesi gün romani yazar ve yayimci Nekrasov'a götürür; kitaptan çok etkilenen Nekrasov da elestirmen Belinski'ye… "Yeni Gogol dogdu!" der, Nekrasov, daha kapi agzinda.

Ayni günün aksami, Belinski'ye tekrar ugradiginda onu heyecan içinde bulur: "Nerede kaldiniz? Nerede bu Dostoyevskiniz? Genç mi? Kaç yasinda? Hemen getirin bana onu!" Belinski'nin evine getirilen yirmi üç yasindaki genç yazar, daha sonra orada olanlari söyle anlatacaktir: "Ve iste… beni onun yanina götürdüler. Belinski'yi birkaç yil önce heyecanla okumustum, ama bana ürkütücü ve sert gelmisti ve benim Insanciklar'imla alay edecek diye düsünüyordum. Beni çok saygili ve agirbasli bir sekilde karsiladi; ama daha bir dakika bile geçmeden her sey bambaska oldu…

Atesli atesli, alevli gözlerle konusuyordu. "Siz kendiniz anliyor musunuz?" diyordu bana tekrar tekrar, aliskanligi oldugu üzere bagirarak, "Ne yazmis oldugunuzu anliyor musunuz?.. Bütün bu korkunç gerçegi, bizlere göstermis oldugunuz bu gerçegi siz mi düsündünüz? Olamaz, sizin gibi yirmi yasinda birinin bütün bunlari anlamis olmasina imkan yok… Gerçegi kesfetmis ve bir sanatçi olarak ilan etmissiniz, size bir yetenek verilmis, yeteneginizin degerini bilin ve emin olun, siz büyük bir yazar olacaksiniz." Yil 2013. 167 yil sonra Dostoyevski her kusagin basucu yazarlarindan olma özelligini koruyor ve Insanciklar, onun dünya edebiyatina ilk armagani…