INSAN BIR HIKAYEYE KENDINI KAPTIRDIGINDA, BIR BAKIYOR KI KARSISINDAKINI ANLAMAYA BASLAMIS.

"Nedenini bilmeden pesine düstügümüz duygularin, izini sürdügümüz tutkularin, hapishanemiz olan korkularin bize bizden önceki nesilden kaldigina kanaat getirdim. Unutmamak, hatirlamak, birbirini tamamlamak için aslinda."
Diken kelebeklerinin göçü alti nesil sürüyorsa ve nesiller birbirinde devam ediyorsa, dagin bu yaniyla öbür yanini, denizin bu ucuyla öteki ucunu, bir kitanin baslangiciyla bitimini ayni anda görebilen hangi nesildir?
Kapali bir kapinin iki tarafinda iki insan duruyor. Rüçhan ve Nesrin. Türkan ve Mine. Kartal ve Somer. Peki, bir sonraki nesilden Defne ve Somer'in öteki kizi Kiraz kendi aralarindaki kapiyi aralarsa, diger kapali kapilara ne olur?
Dün, bugün ve yarin, bir neslin yolunda kesistiginde hikayeler nasil degisir?
Belki de, Kiraz'in Defne'ye söyledigi gibi bir aynaya tutulur bütün hikayeler:
"Büyürken, genç kiz olurken fark ettim ki, benim annem de sen ve senin annen için öteki kadin.
Annelerimize yasatilan reddedilisin iki ucuyduk seninle. Rüçhan Hanim'in ölüme giderken hüzünle baktigi bir aynayiz biz. Birimiz aynanin sirri, digerimiz camiyiz."
Üç kiz kardes Türkan, Dönüs ve Derya'nin hikayesi, Ayvalik'ta kaldigi yerden, bagimsiz kurgusu ve tanidik karakterleriyle devam ediyor.